رزین ها به طور کلی موادی ویسکوز هستند که طی فرآیند پخت به پلیمری سخت تبدیل می گردند. رزین ها عموما به صورت طبیعی در طبیعت وجود دارند اما نوع سنتزی آن ها نیز موجود است. برخی رزین های سنتزی خواصی مشابه رزین های طبیعی دارند، اما بسیاری نیز متفاوتند.
رزین های سنتزی انواع مختلف دارند. برخی از آن ها از استریفیکاسیون مواد آلی تهیه می شوند. برخی دیگر نیز پلاستیک های ترموست هستند که واژه رزین به واکنش دهنده های آن و یا محصول و یا هردو گفته می شود. کلمه رزین به یک یا هردو مونومر موجود در پلیمر گفته می شود و به جز دیگر عامل پخت نیز اطلاق می گردد. برای انواع ترموست تک جزیی نیز به همان یک جز رزین اطلاق می گردد.
از انواع رزین می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- پلی استر
- فنل
- آلکید
- پلی کربنات
- پلی آمید
- پلی یورتان
- اپوکسی
- سیلیکون
- آکریلات
وینیل استر
رزین های وینیل استر رزین های غیر اشباع تهیه شده از واکش بین اپوکسی های مختلف با کربوکسیلیک اسید غیر اشباع هستند. این رزین ها عموما زیرمجموعه رزین های پلی استر غیر اشباع دسته بندی می شوند. اگرچه وینیل استر رزین ها دارای خواص ضد خوردگی بسیار بالا و خواص مکانیکی فوق العاده ای در مقایسه با پلی استرها هستند.
وینیل استرها رزین ترموستی می باشند که در تانک های ذخیره حلال، لوله، ساختمان ها، اتوموبیل ها، پوشش، کامپوزیت های دریایی بسیار کاربرد دارند. دلیل این امر قیمت کم، مقاومت شیمیایی و خوردگی بالا، خواص مقاوم حرارتی خوب، خواص مکانیکی و فرایندی مناسب این رزین ها است.
رزین VE-101-200
رزین تهیه شده توسط شرکت کندو با کد VE-101-200 رزین وینیل استر با ویسکوزیته کمتر از 200cp می باشد که این ماده مقاومت بالایی نسبت به اسید های آلی و معدنی، بازها، محلول های نمکی و غیره دارد. همچنین این رزین خواص مکانیکی چشم گیری از جمله استحکام کششی و خمشی حین استفاده در کامپوزیت های تقویت شده بوسیله الیاف شیشه، کربن و یا کولار از خود نشان می دهد. خواص فرآیندی این رزین به گونه ای است که آن را مناسب استفاده در فرایندهای تولید مختلف از جمله پالتروژن، RTM، Filament winding، Vaccum infusion می کند.